Ezberim

           Bir yerde okumuştum."Sen benim,görmek için  bakmaya gerek duymadığım ezberimsin"diye.Her halini hatırlıyorum.Ellerini ise hiç unutamıyorum.Bazen amcamın ellerini benzetiyorum sana bazen de dolmuşta hiç tanımadığım bir adamın ellerinde buluyorum bu benzerliği.Gülünce kısılan gözlerimizi senden almışız.Hem de hepimiz.Buğday benizliydin ama sinirlenince sapsarı olurdu tenin.Fazla uzun değildi boyun,kısa dersem de haksızlık olur.Endamlıydın.Askeri kıyafetlerin cirlop gibi sarardı boyunu,posunu.Sivil günlerinde de her zaman takım elbiseli bir paşaydın.Son yıllarda ön tarafı dökülen saçlarını ellerinle yine büyük bir ağırlıkla arkaya tarardın.Ağırdı hareketlerin.Mesela ben seni hiç koşarken hatırlamıyorum.Telaşla bir yere yetiştiğini de.Öyle prensipli ve düzgün yaşardın ki.temkinli olduğun için de her yere söz verdiğin saatte yetişirdin.İnatçı olduğun yerler de vardı tabi.Mesela yıllarca bıkmadan, büyük bir sabırla, taxicilere evin yolunu tarif ederken"ara yoldan gidelim,yukarısı yolu uzatıyor"derdin.O zamanlar bazı uyanık şöförler yolu çaktırmadan uzatıp fazla para aldılar diye.Parasında değildin.Sadece hazmedemezdin.Sonra da gider ihtiyaçlı birine yardım ederdin."Bu ,bunun hakkı"derdin
            Malesef birini sonsuzluğa uğurlarken,bir yanımızı da gönderiyoruz onlarla.Nereye dönersem döneyim dünyanın yarısı hep arkamda kaldığı gibi onlarca işle uğraşsam da aklım hep sende kalıyor.Sende,ezberimde,ellerinde kalıyor babam