14 Eylül 2008 hain bir pazar günü... Avucumuzdan uçup gittin. Bir tek gün bile kabullenemedim gidişini. Saatim nerede diye soruşunu. Bize el sallayışını ve hemşirenin buz gibi bir sesle '' Başınız sağ olsun'' deyişini bir tek gün unutmadım. Biliyor musun babacığım? Her gün hastayım. Tüm organlarım tek tek iflas ediyor. Sağ olsun herkes arıyor soruyor ama ben sen sor istiyorum. Eskisi gibi elimi tut saçımı okşa iyileşeyim. Öyle özledim ki, son namazında taktığın takkeyi koklamak yetmiyor artık. Mustafa'mı, amcamları kokluyorum. Biraz avunuyorum ama o da geçiyor. Yani babam, kısaca, özce yani...
Yıllar geçti. Yıllar eskidi. Hasretin hiç eksilmedi. Bu hayatta ölümüne sevdiğim, güvendiğim, hayran oldugum tek adam. Beni senin gibi kimse sevmedi.
Seni çok seviyorum babacığım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder