yangınlarda üşüyorum

        Sanırım kış geldi.Bu gece anladım.Senin Kıbrıs"tan çeyizime aldığın battaniye yetmiyor artık.Yün yorganı çıkarma zamanı geldi.Sensiz bir kış daha...Daha soğuk daha sığ...Hoş ben ne temmuzlar gördüm bunca yıl.Yangınlarda üşüdüğüm.Terlerken dizlerimi karnıma çekip tir tir titrediğim.

         Hatırlar mısın babam bilmiyorum ama ben zaman zaman seninle Karşıyaka Çarşısına gittiğimiz günlerde dolaşıyorum hatıralarımda."Ne alalım,ne istersin"diye sorardın.O kadar çok şey olurdu ki aklımda hiçbirini söyleyemezdim.İstesem alırdın,kırmazdın biliyordum ama sana kıyamazdım.Sen bana, ben sana kıyamaya kıyamaya çarşı gezilerimiz elimizde balık,salata için yeşillik torbasıyla biterdi.Sonra güle oynaya döndüğümüz evimizde annem telaşla açardı kapıyı."Saat kaç oldu,nasıl yetişçek yemek"diye.Soframıza her zaman ekmeğin yanına huzur katık olurdu.Mutluyduk babam.Belki eksiklerimiz hep olurdu ama mutluyduk.Sırf bu yüzden hiçbirimizin kıskançlık duygusu gelişmedi.Ne bir arkadaşimizin ayakkabısını ne de şık evlerini ksıkandık.Sen sevginle babalığınla öyle doyururdun ki nefsimizi hiç bir şeyde aklımız kalmadı.Şimdi bunları düşününce Çeşme"de şık bir otelin havuzunda, üstümüzde marka bikinilerimiz,dore renkli şakır şakır parlak plaj çantamız,güneş tepemizde aylardan temmuz ve ben YANGINLARDA ÜŞÜYORUMMMM