Gece

Geceleri bir başka özlüyor insan... Sabah kalkıyorum annelik yapıyorum, ev hanımlığı yapıyorum, iş hanımlığı yapıyorum, komşuluk, akrabalık yapıyorum. Fırından ekmeğimi alırken kaşla göz arasında fırıncının annesinin hastalığına üzüldüğünü dinliyorum. Kızımın saçlarını tarıyorum. Bakıyorum ayakkabılarımın burnu yıpranmış, boyuyorum. Çayı demliyorum sevdiğin gibi...
 Bunların hepsini kumandaya bağlanmış bir robot gibi bazen heyecanla bazen severek bazen de söylenerek yapıyorum...Her şey bitiyor kızlar yanağıma kocaman sıcacık bir öpücük bırakıyor. Ben üstlerini örtüyorum, onları Allah'a emanet ederek...
İşte şimdi sen ve ben. İşte şimdi gece.
Geceleri bir başka özlüyor insan babam. Yanlızlığımın arkadaşı, kalabalığımın tek sırdaşı. Hatırlar mısın babacığım, annem komşu gezmesine gittiğinde gizlice beni arar; ''Hadi dedikodu varsa anlat'' derdin. Anlatırdım sana üst komşum Tülay'ın yedi çocuklu ailesini, tipini sevmediğim satış müdürünü, hemen bir alt sokağımda kurulan pazardaki fiyatları yani her şeyi...
Aslında değişen hiçbir şey yok. Şimdide her bir şeyi anlatıyorum, eksiksizce, dümdüz...
İşte yine gece. İşte yine ömrümün bir gününün sonu. İyi geceler babam...