Yüreğini Sevdim

Ben hayatta en çok babamı sevdim... Yüreğini sevdim... Daha düşeceğimi gözlerimden anlar, düşmeden, o heybetli ellerini uzatır, kaldırırdı... Asıl olan da bu değil mi? Kızlar, babalarının yaptığı eylemleri, söylediği şeyleri asla unutmazlar.
Sormuştum bir gün; ''Bu kadar çok şeyi nereden öğrendin'' diye. ''Bana da babam öğretti'' demişti. Sırf bu yüzden tanımadan dedemi de sevdim. Sevdiklerini incitme demiştin. Bir gün incitmek için bile bulamayacaksın. İncitmedim baba... Seni hep dinledim. Yaslandığım dağdın, kavrulduğum ağustos sıcağında serinliğimdin. Küçük kızın hayrandı sigara içişine, sazın tezenesini tutmana, Kuran'ı Kerim'i elinde paha biçilmez mücevher gibi tutuşuna... Hayrandım, annemi sevişine... Soframıza duyduğun saygıya.
Her dediğinde haklı çıkan, burnumun dikine bile gitsem yanımda olan; babam...
Ben her şeyi senden öğrendim. Ben seni çok sevdim... Yüreğini sevdim...