SÖZ BABA

"Daha doğmamış bir çocukken,
Hayalin sarmıştı beni.
Sevgi dolu yüreğin,
Çoktan,kucaklamıştı beni.
Uykusuz sabahların,
Yorgun akşamların.
Tükenmeyen enerjin besledi beni.
Sen her zaman benimle,
Minicik bebeğinle,
Süt kokan ellerimle,
Yaşayalım birlikte,
Sıcacık evimizde."
     Yıllar önce bir anneler gününde yazmıştım bu şiiri anneme.Sekiz yaşındaydım.Çok zamanlar ve çok acılar geçti bunca yıl.Bir gün"Sevgiler bitmez,sevgi tükenmez"demiştin.Anlam verememmiştim.Şimdi bu satırlarda günah çıkarırken anladım.Annem hep içerlenirdi seni sevişime.Arada "Git hadi,sen babanı öp ancak"diye de sitemlenirdi.Oysa ben onu da çok seviyordum.Ama anneler zaten sevilirdi.Doğarken,daha rahminden çıkarken öğrenerek gelirdik dünyaya.Ben annemi de çok sevdim baba.Bana göğsünden merhamet emziren,cennet kokulu kadın.Fedakarım.Kalbimin sultanı.Onu çok seviyorum.Eminim kilometrelerce uzakta,belki bir komşu mutfağında,kahvesini yudumlarken onun da aklında ben varım.Hani derdin ya"Madama iyi bakın,annenizden bir tane daha yok".Söz babam söz.Vasiyetin koynumda,sözüm senin asil ruhunda.